Kim jestem? Z czego wynika moja wartość?

Wczoraj przeczytałem te dwa banalne pytania i początkowo chciałem je bezrefleksyjnie pominąć.
Przecież bez zastanowienia wiem co odpowiedzieć. Przez ostatnie lata staram się świadomie podchodzić do swojego życia i myśli które mam o sobie.

Widzę jednak, że nasze (moje) prawdziwe przekonania wychodzą na jaw w momentach, gdy jest trudno. Myśli o tym, że jest coś ze mną nie tak, jestem niewystarczający, wracają po kłótni z żoną. Wracają, pomimo tego, że w teorii wiem, że to nie prawda. Kiedy nie potrafię sobie z czymś poradzić, z tyłu głowy słyszę oskarżenia.

Nie chcąc tego porównujemy się do innych. Zastanawiamy się, czy jesteśmy gorsi, czy lepsi?

Przyczyn tego stanu jest wiele. Od najmłodszy lat jesteśmy oceniani i porównywanie do rówieśników. Dostajemy stopnie w szkole. Jesteśmy wyśmiewani za ubrania, które nosimy, czy cokolwiek, w czym nie przystajemy do grupy.

Widzimy wokół ludzi, którzy zazdroszczą innym auta, domu, pracy, zdrowia czy urody.

Łatwo jest dojść do wniosku, że jestem wartościowy, tylko wtedy, gdy coś osiągnę, robię coś dobrze lub mam więcej od innych.
Że nasza wartość zależy od naszych wyników.

Nie chce żeby tak było i wiem, że tak nie jest.
Nadal potrzebuje pracować nad moja tożsamością.

Prawdziwy mężczyzna wie kim jest, jaka jest jego wartość (co jest jej źródłem) i co ma robić, niezależnie od okoliczności i efektów jego pracy.

A Ty kim jesteś? Co stanowi o twojej wartości?